Zgadzam się:)

Ja też. Z przyjemnością przeczytałem ten opis.
Ciekawa , inteligentna, wyważona recenzja.
Chylę czoła

Świetna recenzja.

Świetna recenzja! Proponuję zamieścić ją tam gdzie jej miejsce (w dziale recenzji filmu):-)

Znakomita recenzja, faktycznie opis na filmwebie nie zachęcał zbytnio (raczej ocena użytkowników). Film rewelacyjny, skłaniający do refleksji. Brawo.
Kto jest dzikusem? Wg mnie ten co używa mniej zaawansowanej technicznie broni; dziś wciąż trwają wojny, może niekoniecznie o Chrystusa (prędzej Allaha) a o inną religię: demokrację, którą Zachód stara się narzucić na siłę chcąc uszczęśliwić inne kręgi cywilizacyjne, i zasoby, tylko tu pojawia się ropa w miejsce złota. Cały czas obowiązuje ta sama zasada: prawo dżungli, prawo silniejszego, forsowanie własnej polityki dla własnych interesów. Inna technika i inny pretekst, poza tym nic się nie zmieniło jeśli chodzi o Człowieka. Pozostajemy wciąż jedynie inteligentnymi dzikusami zamieszkującymi tę planetę.
Ten film mógłby być kontunuacją "Apocalypto", jednak jest wyraźnie lepszy.

wow, muszę powiedzieć, że Twoja wypowiedź zrobiła na mnie niesamowite wrażenie. Moje zdanie w tej kwestii jest identyczne. Czytałam to jak własne myśli :DD

Chyba oglądaliśmy inne filmy. To jakie w końcu jest to "prawdziwe" oblicze Kościoła? Bo w tym filmie ma on co najmniej kilka "prawdziwych oblicz". Co zresztą wydajesz się sugerować w jednym fragmencie, w innym temu przecząc. Nie gniewaj się, ale mam wrażenie, że nie zrozumiałeś dobrze tego filmu, Twoje rozumienie jest fragmentami poprawne a fragmentami nieadekwatne i cząstkowe, lecące po zjawiskach, bez głębszego ujęcia. Mimo, że przywołujesz tło historyczne.

Nie gniewam się. Jednak nie lubię kiedy ktoś pisze "nie zrozumiałeś tego filmu", nie podając "w jaki sposób powinienem go zrozumieć". Zawsze jestem otwarty na nową wiedzę i z chęcią poczytam jak wygląda ta jedyna, właściwa interpretacja.

Nie tyle chodzi o "jedyną właściwą", tylko o głębsze i szersze spojrzenie i dostrzeżenie tego, co może za pierwszym razem umyka, a być może w ogóle nie będzie dostrzeżone, gdyż uważam, że trzeba być człowiekiem Kościoła, by go dobrze zrozumieć.
Właśnie obejrzałem ten film, 3. czy 4. raz, począwszy od premiery. Zawsze mnie zachwycał, choć teraz - no właśnie - teraz dla mnie czołową postacią jest, zaskakująco, nuncjusz papieski. Film moim zdaniem po prostu genialny (jeśli porównywać filmy do innych filmów), przemawia każdym swoim elementem i do tego, też mnie to zaskoczyło, niezwykle trudny. Tak, nie tyle traktuje o poważnych ludzkich dylematach, co pokazuje, że niestety, czasem nie ma "dobrego" wyjścia z sytuacji i jesteśmy zmuszeni podjąć - właśnie, nie tyle mniejsze zło, co większe dobro, z całą konsekwencją naszego wyboru. Mendoza, bądź co bądź, jest postacią dość szablonową - niczego nie ujmując tej postaci i de Niro! Natomiast prawdziwy dramat dzieje się w duszy nuncjusza. Z pozoru można go postrzegać jako człowieka nieco butnego, pysznego, na stanowisku, który ma władzę decydowania o losach ludzi. Jest jednak postacią wprost tragiczną. Co więcej się w nim dzieje - nie zdradzę mojego domniemania. By głębiej spojrzeć na problem czym się nuncjusz kierował - proszę przypomnieć sobie scenę na pomoście, 1:25 filmu.
Co się tyczy obrazu Kościoła - przecież misja jezuicka jest częścią Kościoła! Jeśli się zatrzymamy tylko na postaci nuncjusza (do tego postrzegając ją negatywnie), to będzie to spojrzenie nadzwyczaj płytkie. Dość powiedzieć, że oglądając film, widz jest świadkiem (w zdecydowanej większości przypadków nieświadomym) ewenementu w dziejach ludzkości! Wielkim plusem filmu jest dbałość o prawdę historyczną - polecam temat "redukcji paragwajskich". Jest to sprawa "zapomniana" przez świat, bardzo mało o niej się pisze, ale można coś z sieci wyłowić. Warto wiedzieć, że misje jezuickie w Amazonii trwały ok. 150 lat!! Tu widzimy już ich koniec...

Nie wyobraża Pan sobie jak się ucieszyłem z tej wypowiedzi.

"Najciekawszy jest tu tło historyczne całej opowieści i pokazanie prawdziwego oblicza Kościoła Katolickiego oraz ogólnie "białego człowieka", który to pod płaszczykiem szumnych haseł religijnych, ruszał w w dzicz, by ogniem i szpadą "nawracać" rdzennych mieszkańców Ameryki, a tak na prawdę wszystko rozchodziło się o nowe ziemie i bogactwa, które można było zdobyć dla swej korony."

Połączyłeś spójnikiem "i" dwie różne sprawy, rzucając zły wydźwięk drugiej na pierwszą. Hiszpanie i Portugalczycy w większości przypadków nie sugerowali niczego innego jak tylko dążenia do zapewnienia sobie i swoim państwom ziemi, majątku, złota. Przykład Corteza jest symboliczny, nie będąc jedynym. Inna sprawa, że gdyby nie podziały wewnętrzne indian południowoamerykanskich i ich wzajemne zdradzanie, podbój tych społeczeństw przez bandy opryszków, którymi byli konkwistadorzy nie udałby się tak łatwo. Wracając do kwestii - to oczywiste, że w wielu przypadkach ludzie, którzy przybywali do Ameryk często kierowali się niskimi pobudkami, nie mającymi nic wspólnego z miłością do ludzi. Inną jednak sprawą są motywacje misjonarzy, wbrew opinii taniego antyklerykalizmu, duchownym rzadko chodzi o dobra materialne, na pewno rzadziej niż świeckim.

"Dosadnie pokazany jest obraz Kościoła, który najpierw narzucał wiarę ludziom (Indianie), którzy tak naprawdę nigdy jej nie potrzebowali, aby później bez skrupułów odwrócić się od nich, jeżeli miał w tym własny interes (kupczenie ziemią)."

Amyncus pisał już o redukcjach paragwajskich, więc nie ma sensu tego powtarzać. To tyle a propos majątku. Natomiast co do bycia wiary niepotrzebną - faktycznie zbawienie, znajomość i przyjaźń z Bogiem są niepotrzebne, ponieważ one nie służą już niczemu, dobra te są tego rodzaju, co szczęście i doskonałość, im inne powinny być podporządkowane, nie odwrotnie. Nie ma tu miejsca na utilitas. Ty zapewne jesteś niewierzącym skoro twierdzisz inaczej. Dlaczego jednak wydaje Ci się, że Twoja niewiara jest stanowiskiem normatywnym, czymś od czego powinno się zaczynać ocenę religii i religijnych motywacji innych od Ciebie ludzi. Może oni powinni się kierować Twoimi przekonaniami? Jeżeli nie, to powinieneś może przynajmniej pisać nieco subiektywniej, używając "wydaje mi się". tylko, ze przy wydaje mi się zachodzi możliwość, że jestem w błędzie. Dotyczy to każdego.

Może dlatego, że oni mieli własne wierzenia i własnych Bogów? Zapewne jesteś wierzący, dlaczego jednak wydaje Ci się, że Indianie powinni kierować się Twoimi przekonaniami i tylko wiara w Twojego Boga zapewni im szczęście i zbawienie? Ja po prostu nienawidzę "zbawiania na siłę" i deprecjonowania innych religii (nasza jako ta jedyna i najlepsza) - a kwestia czy jestem wierzący, czy nie, nie ma tu żadnego znaczenia.

Widzę, że albo nie zajrzałeś do sceny 1:25, albo znów potraktowałeś film zbyt powierzchownie... A w 1:26 pada coś bardzo ważnego. Pozdrawiam.

"Najciekawszy jest tu tło historyczne całej opowieści i pokazanie prawdziwego oblicza Kościoła Katolickiego oraz ogólnie "białego człowieka", który to pod płaszczykiem szumnych haseł religijnych, ruszał w w dzicz, by ogniem i szpadą "nawracać" rdzennych mieszkańców Ameryki, a tak na prawdę wszystko rozchodziło się o nowe ziemie i bogactwa, które można było zdobyć dla swej korony."
Pomijając już fakt, że stanowczo za dużo miejsca na tym portalu marnuje się na dyskusje światopoglądowe forumowiczów, co nijak się ma do filmów, pod którymi się te dyskusje odbywają - macie zaburzony odbiór przekazu tej historii.
Celem "Misji" z pewnością nie jest "pokazanie prawdziwego oblicza Kościoła Katolickiego". Owszem - to oblicze jest w filmie wyraźnie widoczne i nie ma sensu się nad nim wywnętrzać - bo jest dobrze znane i oczywiste: OBLICZE KOŚCIOŁA zawsze (od powstania) skierowane jest w tę stronę, skąd płyną dlań materialne korzyści. Innej opcji nie było i nie ma. Wszelkie piękne hasła zawsze były papierowe. "Misja" jest z o wiele wyższej półki, niż dziesiątki celuloidowych gniotów mielących do znudzenia truizmy o instytucji, która się kompromituje niepoprawnie od 2000 lat.
O wiele ciekawsze - i o tym jest ten film - jest prawdziwe oblicze WIARY. A ona ma bardzo różne oblicza i u różych wyznawców ku różnym wartościom się skłania. Generalnie - mamy do wyboru wiarę, która posługuje się i broni się SŁOWEM, oraz wiarę, która posługuje się i broni się CZYNEM.
O ile słowo podpierające się wiarą przypomina najczęściej nadmuchany, a pusty wewnątrz balon (a czasem śmierdzącą wydmuszkę), o tyle czyny wynikające z mądrze pojętej, szczerej i czystej wiary nie mogą być zaprzeczeniem filarów tej wiary. Przy takim podejściu - przestaje być istotne kto skąd przychodzi i jakim się bogom kłania, bo jedyną sensowną wiarą okazuje się być wiara w CZŁOWIECZEŃSTWO - jako najlepszą z cech, najszczytniejszy cel i najwyższą wartość.
Tak więc podpisujemy się pod dziełem, z którego można się dowiedzieć co to znaczy "być CZŁOWIEKIEM", jak trudno jest na tę godność zasłużyć. To bardzo cenny przypadek, kiedy nasza reakcja na film świadczy o tym, jak daleko jeszcze nam do tej godności.
"Człowieczeństwo nie jest stanem w którym przychodzimy na świat.To godność którą trzeba zdobyć." Vercors